Milan Merckelbagh: zonder rijbewijs op weg naar Superbike-titel

Dat het soms wel eens mis kan gaan merkte hij tijdens een wedstrijd op Duitse Sachsenring. Op hoge snelheid ging hij onderuit. Merckelbagh kwam er zelf zonder kleerscheuren van af, maar de schade aan zijn motor was groot. Ondanks dat het racen niet zonder gevaar is, heeft hij pas één keer een serieuze blessure opgelopen. Een gescheurde kruisband bij een val.

 

Bang voor ernstige valpartijen is Merckelbagh niet. "Als je angst krijgt moet je stoppen. Want dan ga je nadenken en ben je niet meer snel genoeg. Gelukkig zijn de circuits veilig en zijn er voldoende grindbakken waarin je terecht komt."

Merckelbagh reed dit seizoen niet alleen wedstrijden in het Nederlands kampioenschap. Hij gooide hoge ogen in het internationaal hoog aangeschreven Duitse Internationale Deutsche Motorradmeisterschaft (IDM). Met dezelfde motorfiets, een geprepareerde BMW M1000 RR, eindigde hij als beste debutant in het klassement, en als dertiende in totaal. Tijdens de diverse races stal hij met zijn gedurfde inhaalacties de harten van de commentatoren en de fans op de tribune. Dit kampioenschap is het voorportaal van het wereldkampioenschap Superbike.

Merckelbagh voelt zich prima thuis op de zware motorfiets. "Het is een fijne motor die ik lekker van links naar rechts kan smijten. De motor heeft ongeveer 220 pk op het achterwiel en gaat op de lange rechte stukken driehonderd kilometer per uur." Indrukwekkende cijfers, maar voor Merckelbagh de gewoonste zaak van de wereld. Hij groeide thuis op met de snelheid van de motorsport. Toch is het uitzonderlijk dat hij als Limburger in de wegracerij zo ver is gekomen. In Nederland is de enige trainingsmogelijkheid het circuit in Assen. "Die logistiek heeft veel energie gekost", zegt zijn vader Maurice Merckelbagh. "Het is het wel allemaal waard geweest als je ziet waar hij nu staat."

Zijn verrichtingen zijn in het rennerskwartier niet onopgemerkt gebleven. Verschillende teambazen hebben al voorzichtig gepolst waar hij volgend jaar gaat rijden. Tot nu toe reed hij op zijn eigen, door hem zelf geprepareerde motor. "Ik wil heel graag nog een stap vooruit zetten. Als je bij een topteam rijdt kunnen zij helpen met het nog beter afstellen van de motor. Het gaat om tienden van een seconde, maar dat kan net weer het verschil maken."

Het is duidelijk dat Merckelbagh nog groeimogelijkheden ziet. De kans is groot dat hij volgend jaar voor een fabrieksteam gaat rijden, maar daar kan hij op dit moment nog niet veel over zeggen. De ultieme droom is om uiteindelijk als professioneel rijder zijn salaris te kunnen verdienen. Voorlopig volgt hij aan Zuyd Hogeschool een studie Technische bedrijfskunde. Hij hoopt dat hij de mogelijkheid krijgt om één van zijn aanstaande stages bij een motorsportbedrijf te kunnen uitvoeren.

Dat verschillende teambazen dit seizoen hebben gezien dat hij tot snelle tijden in staat is, merkte Merckelbagh in april. Bram Lambrechts van JMA-Racing belde hem vlak voor de start van de 24-uur van Le Mans, als vervanger voor een geblesseerde coureur. Merckelbagh stelde tijdens die eerste endurance-race niet teleur en bleek ook nog eens de snelste rijder van zijn team. De onverwachte kennismaking met de lange afstandsracerij beviel prima. Op dit moment heeft hij al drie endurance-wedstrijden gereden, waaronder de befaamde Bol d'Or op het circuit in Le Castellet.

Tijdens de 24-uurs wedstrijden deelde Merckelbagh de baan met de toprijders van de fabrieksteams. Tussen de trainingen door ging hij regelmatig even in de pits kijken bij die topteams. "Het is geweldig om te zien dat bij de fabrieksteams wel 20 monteurs per motor aan het werk zijn. Ik moet het op dit moment doen met één monteur." Vooral de afstelling van de motor is zeer belangrijk. Niet alleen voor de race, maar ook tijdens de wedstrijd kan Merckelbagh instellingen aan zijn motor veranderen.